เมื่อเค้าเอ่ยว่า...พี่เป็นโรคไต

วันนี้ ขอ พักยก เรื่องน้องหมา ไว้ก่อนแล้วกัน
ขอระบายเรื่องเศร้า ๆ

หลังจากที่นัท พยายามที่จะตัดใจ จากผู้ชายคนนึง ที่เรารักเค้ามาก จนกระทั่งถึงตอนนี้ นัทกลับไปคุยกับเค้าได้
โดยที่นัทไม่ได้คิดอะไรแล้ว แค่คุย... เหมือนพี่น้อง แค่นี้ก็ดีเหมือนกัน สบายใจ

แต่แล้วเหตุการณ์เมื่อคืน เหมือนมีอะไร มาฟาดลงที่ใจ เมื่อเค้า เอ่ย ปากมา... บอกว่า เค้าเป็นโรคไต
รู้ตัวว่าป่วยมาหลายเดือนแล้ว จากอาการปวดหลัง
นัทอยู่กับเค้ามาตลอด เคยเอ่ยปาก ไปแล้วหลายครั้ง ให้ไปตรวจสุขภาพ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เค้าจะสนใจ จากคำพูด ที่ได้เอ่ยไป

จากเหตุการณ์เมื่อคืน มันสายไป แล้วจริง ๆ ที่นัทจะกลับไปดูแลเค้าได้อีก นัทรู้สึกเหมือนว่า เค้าสร้างกำแพงหมอก ที่หนาทึบ ดูเหมือนจะเข้าไปไม่ยาก แต่เค้าไม่เปิดใจ

ใช่...ที่นัท เป็นคนเลือกเองที่จะเดินจากมา แต่นัท ไม่ได้ต้องการจากมาแบบนี้นี่นา แค่อยากให้เรื่องวุ่นวายทุก ๆ อย่าง จบลงเสียที

ตลอดการพูดคุย เค้าได้แต่ประชดประชันนัทตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่นัท พยายาม จะแนะนำ การรักษา โรคนี้รักษาให้หายได้นะ ไม่ตายหรอก แต่เค้าพูดแค่ว่า มันสายไปแล้ว มันจบไปแล้ว

ที่นัททำไม่ได้ต้องการกลับไป ไม่ได้ต้องการอะไรสักอย่างเดียว
แต่คุณจะรู้บ้างมั้ยว่า... ผู้หญิงคนนี้ เป็นห่วงคุณ แค่นั้นเอง

เลยทำให้ตอนนี้นัท ไม่รู้จะทำอะไรต่อไปดี หรือบางที คงทำได้แค่ดูแลห่าง ๆ T_T

ทำความรู้จักกับชิห์สุ

เจ้าชิห์สุ เป็นสุนัขที่มีรูปร่างแข็งแรง มั่นคง มีชีวิตชีวา ตื่นตัวอยู่เสมอ ชิห์สุมีความสง่างาม องอาจ ทรนง ด้วยส่วนหัวและลำคอที่เชิดสูง หางตั้ง งอปรกลงเหนือแผ่นหลัง กระชับ สมส่วน ที่สำคัญมีความน่ารักมาก
ขนาด ความสูงจากพื้นถึงไหล่ ระหว่าง 9 - 10.5 นิ้ว แต่ต้องไม่ต่ำกว่า 8 นิ้ว หรือสูงเกิน 11 นิ้ว ความยาวของลำตัวจะมากกว่าความสูงเล็กน้อย

หัว กลม, มีความกว้างระหว่างตาทั้งสองข้าง ขนาดของหัวเหมาะสมกับลำตัวโดยรวม ไม่เล็กเกินไป ข้อบกพร่อง คือส่วนหัวที่เล็กแหลม ตาทั้งสองข้างชิดกันเกินไป
ตา มีขนาดกลม ใหญ่ อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม มองตรงไปข้างหน้า ดวงตาจะต้องรู้สึก อบอุ่น เป็นมิตร อ่อนโยน และแลดูสัตย์ซื่อ สีของดวงตา จะต้องดำสนิท ยกเว้น สีตับ ในสุนัขที่มีขนสีตับ และ สีอ่อน ในสุนัขที่มีสีอ่อน ข้อบกพร่องของดวงตาคือ ตาเล็ก ชิดกันเกินไป หรือมีตาขาวมากมองเห็นได้ชัด

หู มีขนาดใหญ่ ห้อยปรกลง มีขนแน่น ยาว
จมูก มีลักษณะเป็นเหลี่ยม สั้น ไม่มีรอยยับย่น ตั้งอยู่ไม่ต่ำกว่าขอบตาด้านล่าง ความยาวประมาณ 1 นิ้ว ไม่มากกว่านั้น รูจมูกกว้าง ไม่มีน้ำมูกเหนียวเกรอะกรัง จมูก ริมฝีปาก และขอบตา ต้องมีสีดำสนิท ยกเว้น สีตับ ในสุนัขที่มีสีตับ ข้อบกพร่องร้ายแรงคือ มีสีด่างขาวที่จมูก

ฟันล่าง ขบฟันบนเล็กน้อย ฟันขบเสมอกัน ยอมรับได้ เวลาหุบปากต้องไม่เห็นฟัน ข้อบกพร่องร้างแรงคือ ฟันบนขบยาวกว่าฟันล่าง

คอ หลัง ไหล่คอ สมดุลย์กับหัวและร่างกาย เส้นหลังตรง ไหล่ตั้งตรง เดินสมดุลย์ ข้อบกพร่องคือ มองโดยรวมแล้ว ขายาวเกินไปอก กว้าง ลึก มีความยืดหยุ่นของช่องอก ไม่มีลักษณะอกแหลม
หาง ตั้ง ปลายห้อยปรกลงบนลำตัว มีขนแน่น หางที่มีขนบาง เรียวผอม ตั้งอยู่บนตำแหน่งที่ต่ำเกินไป ไม่เป็นที่ยอมรับ
ขน ยาว สลวย เป็นเงา ขนหนาแน่นมีสองชั้น ขนหยักศกเล็กน้อยเป็นที่ยอมรับได้ ข้อบกพร่อง ขนบาง ขนชั้นเดียว ขนหยิก
ท่วงท่า เดินตรง เป็นจังหวะ สง่างาม หัวเชิด หางตั้ง ห้อยปรกแผ่นหลัง
อารมณ์ ร่าเริงมีความสุข กระตือรือล้น อยากรู้อยากเห็น เป็นมิตร

ขอบคุณรูปประกอบการบรรยายจาก www.shizucorner.com

แนะนำตัว

วันนี้ถือว่าเป็นโอกาสดี เป็นอย่างยิ่งแนะนำให้รู้จักกับ ลูก ๆ จอมป่วน ที่สร้างความปวดหัว ให้ได้ทุกวัน แต่รูปของเจ้าแต่ละตัวอาจจะออกมาไม่สมบูรณ์นัก ต้องขออภัยมาด้วย เนื่องจากใช้กล้องที่มีประสิทธิภาพต่ำมาก กล้องดิจิตอล ที่เคยใช้ ตอนนี้ ระเห็จ ไปอยู่ สระบุรีเรียบร้อยแล้วค่ะ สัปดาห์หน้าหวังว่ามันคงจะกลับมาอยู่ เหมือนเดิม

เริ่มทำความรู้จักกับตัวแรกกันก่อนดีกว่า

เจ้าตัวนี้ มีนามว่า ตาหวาน เป็นลูกสาวที่รักมากที่สุด จะกิน จะนอน ก็อยู่ด้วยกันตลอด ไปเที่ยวก็พามันออกไปข้างนอก จนมัน ฉลาด เกือบเท่าเทียมกับคนอย่างเรา ๆ เสียอยู่อย่างเดียว มันพูดภาษาคนไม่ได้ แต่มันฟังได้ ด้วยความ แสนรู้ ของมัน จึงเป็นที่รักของคนทั้งบ้านไปด้วย ที่มาของมัน ก็ เมื่อ ปีที่แล้ว น้า ของนัท ซื้อให้เป็นของขวัญ วันปีใหม่ ตั้งแต่นั้น เป็นต้นมา นัทจึงกลายเป็นแม่ ของมันโดยไม่รู้ จะตื่น ก็ต้องตื่นออกมาจากห้องนอน พร้อม ๆ กัน จะเรียน มันจะคอยไปส่งทุกครั้ง วันไหนกลับบ้านผิดเวลา มันนี่แหละจะมานั่งคอย ริมรั้วหน้าบ้าน สุดท้าย กระโปรงนักศึกษา ก็จะเปื้อนไปด้วยฝุ่นทุกวัน เพราะฝีเท้าของมันมาตะกาย ปีน ไต่ขา อยู่นั่น


ตัวนี้ ชื่อ โบ้ เป็น ชิห์สุ เพศผู้ ที่มาของมัน น่าสงสารมาก เจ้าของเค้าไปซื้อมา เป็นคู่ อีกตัวนึง จะแนะนำให้รู้จักเป็นลำดับต่อไป เจ้าของซื้อมันมาก็เลี้ยงดูแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ พอโตขึ้นเมื่อมันหมดความน่ารัก ก็ทิ้งไป ปล่อยให้คนแก่ดูแล ก่อนหน้านี้มันผอมมาก น่าสงสารก็เลยเอามันมาเลี้ยงเอง นิสัยของตัวนี้ ตลกมาก มันเป็นชิห์สุ จอมเซ่อเลยล่ะ เวลาจะเล่นกับคนในบ้าน ชอบหมุนๆ หา เหมือนหาไม่เจอ เห็นแล้ว มึนหัวแทนจริง ๆ บันไดบ้าน มันยังขึ้นลงไม่เป็น เซ็งกับชีวิตมันจริง ๆ และเจ้าตัวนี้ ก็เป็นจอมตะกละ ที่กินได้ ตลอดเวลา



เจ้าตัวนี้ เป็นอีกตัวที่น่าสงสารชื่อว่า จูดี้ มาพร้อม ๆ กับเจ้าโบ้ อย่างที่บอก เค้าซื้อมาเป็นคู่ ๆ ภาพนี้จะสังเกต ดวงตา ของมันไม่ชัด จะมีตาข้างนึง ของมันเสีย กว่านัท จะได้เลี้ยงมัน ก็รักษา ให้หายเหมือนเดิม ไม่ทัน หมอบอกว่าเป็นนานมากใช้ระยะเวลารักษานาน แต่ถึงยังไง มันก็พอมองเห็น แต่ตาอีกข้างนึง ของมัน ยังคงใช้การได้ดี ตัวนี้ ปราดเปรียวมาก พอจะเล่นกับเล่น หรือวิ่งไล่ มันจะมีท่าไม้ตายของมันคือ หมอบ ตลอดเวลา เห็นแล้วก็ เลยไม่แหย่ ให้มันได้ใจไป

จากการที่ได้แนะนำไปแล้วข้างต้น เพื่อน ๆ จะเห็นได้ว่า ขนมันไม่ยาวเหมือนชิห์สุ ที่เพื่อน ๆ ได้ไปพบเห็นมา เนื่องจาก เมื่อ 2 วันที่ผ่านมา นัท พามันไป แปลงโฉม ให้ทางร้าน ตัดขนให้เกรียน อยากดูแลขนให้พวกมันใหม่ เพราะ ก่อนหน้านี้ สภาพ ดูไม่ค่อยได้เลย แล้ว ว่าง ๆ จะมา นำเสนอ ถึงความเปลี่ยน แปลงของมันแต่ละตัวให้ได้ดูกันเรื่อย ๆ นะจ๊ะ

ดอกไม้งามข้างทาง

เวลาที่เราออกไปตามจังหวัดในช่วงร้อน หรือแล้งนี้ เราจะเห็นภาพที่ชินตา คือ ภาพของต้นไม้ที่มีแต่กิ่ง หญ้าที่เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีน้ำตาล และพื้นหญ้าที่โดนไฟเผาเป็นระยะ ๆ นั่นก็เพราะ "ความแห้งแล้ง" เพียงอย่างเดียว

เมื่ออาทิตย์ก่อนมีคนส่งรูป "ดอกของต้นกัลปพฤกษ์" บริเวณสองข้างทางก่อนจะถึงเขื่อนศรีนครินทร์ จ.กาญจนบุรี มาให้ดู (เป็นอีกหนึ่งจังหวัดที่ตอนกลางวันจะร้อนมาก ๆ แต่กลางคืนอากาศเย็นสบายตลอดปี) แทบไม่น่าเชื่อว่า ช่วงแล้งแบบนี้ จะมีต้อนไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งขนาดนี้ด้วยหรือ???...

ซึ่งก่อนที่ดอกกัลปพฤกษ์จะออกมาให้ได้ชมความงาม ลำต้นจะละใบจากกิ่งก้านในลำต้น ดอกจะบานจนเต็มต้นแทบทุกกิ่งก้าน ดอกจะมีสีชมพูอมแดงเกศรสีเหลืองอยู่ตรงกลางของช่อดอก และจะบานประมาณเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายนของทุกๆปี

พี่เจ้าของภาพแอบบรรยายมาด้วยว่า "ดอกไม้ข้างทางมักจะถูกมองข้ามและละเลยอยู่เสมอ แต่ดอกไม้ข้างทางเล็กๆเหล่านี้ นี้แหละที่สร้างคุณค่าอันยิ่งใหญ่ในใจคนถ่ายภาพ"

และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ...

จังหวะและโอกาส

ชีวิตของคนเรา มีขึ้นและมีลง บางช่วงก็ตกต่ำ บางช่วงก็รุ่งโรจน์ บางคนเลยสรุปว่า ชีวิตของเราขึ้นอยู่กับดวง มีดวงกำกับอยู่ ที่จริงแล้วนั้น ขึ้นกับจังหวะชีวิต คือต้องดูให้ดี ๆ ดูจังหวะก้าว จังหวะถอย สรุปคือ เราทำได้ ที่จริงแล้วชีวิตไม่ได้ขึ้นกับอะไร เพียงส่วนเดียวโดด ๆ ไม่ได้ขึ้นกับสิ่งภายนอกทั้งหมด และไม่ได้ขึ้นกัยตัวเราเองทั้งหมด แต่มันมีทั้ง สองอย่าง ร่วมกันไป แล้วแต่ว่าอย่างไรมากกว่ากัน สิ่งสำคัญ เราต้องมีช่องและโอกาส ต้องเสาะหา ช่องทางใหม่ ๆ อยู่เสมอ ต้องแสวงหา และฉวยโอกาส วิ่งเข้าหาโอกาสเสมอ ไม่ต้องรอให้โอกาสลอยมาหาเรา ของบางอย่างทำด้วยวิธีการอย่างหนึ่ง ได้ผลระดับหนึ่ง แต่ทำด้วยอีกวิธี กลับได้ผลดีกว่า อย่างคาดไม่ถึง ของบางอย่างอยู่กับบางคน เป็นของธรรมดา แต่พอตกไปอยู่กับอีกคนหนึ่งนั้น ได้ผลลัพธ์ดีเลิศ
ลองมาดูเรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่ง ดูว่าเขาทำอะไรกับ จังหวะชีวิต ช่องทาง หรือ โอกาสของเขาบ้างมีชาวแคว้นเช่งคนหนึ่ง ได้คิดปรุงยาป้องกันผิวหนังแตก ขนานหนึ่ง มีสรรพคุณดีมาก ใครใช้ทามือทาเท้าในหน้าหนาว ผิวหนังก็จะไม่แตก มีชายหนุ่มคนหนี่งจากแคว้นอู่ ได้ทราบเรื่อง จึงรีบมาพบคนปรุงยานี้ เพื่อขอซื้อยา และบอกคนปรุงยา ว่า ข้าพเจ้าขอซื้อยาของท่านด้วยเงิน 100 ตำลึง ท่านยินดีขายหรือไม่ ?คนปรุงยา ตัดสินใจอยู่นาน เห็นว่า ก่อนนี้ขายยาได้ครั้งละไม่กีอัฐ ถ้าตกลงขายได้เขาได้เงินมากกว่าหลายเท่า จึงได้ตกลงขายให้ทันที เมื่อชายหนุ่มคนนี้ ซื้อยามาได้ ก็นำไปถวายให้พระราชา โดยให้บรรดานักรบ ใข้ยาทาตามมือ และเท้า ในช่วงหน้าหนาว เพื่อไม่ทำให้ผิวแตก และสามารถชนะชัยในการรบได้ ทำให้ชายหนุ่มนั้น ได้รับตำแหน่งเป็นขุนนาง และ ได้รับรางวัลเป็นเงินด้วย..
อ่านมาถึงนี้แล้ว เราท่านจึงต้องขวยขวายสร้างโอกาส และเตรียมพร้อมตลอดเวลา เมื่อจังหวะและโอกาสเข้ามา ก็กระโจนและทุ่มเทให้เต็มกำลัง ความสามารถ ถ้าไม่เตรียมพร้อมพอจังหวะเข้ามา ก็ต้องมานั่งเสียเวลา กว่าจะได้ลงมือทำ ก็จะกลายเป็น "กว่าถั่วจะสุก งาก็ไหม้"